การปฏิบัติธรรมจนเป็นปกติ

 อาลัยพระเดชพระคุณพระพิพัฒน์ธรรมคณี อดีตเจ้าอาวาสวัดราชคฤห์

                 ปี พ.ศ. ๒๕๒๐ ข้าพเจ้าได้อุปสมบทที่วัดราชคฤห์วรวิหาร ต.บางยี่เรือ อ.ธนบุรี กรุงเทพฯ ปีนั้นท่านเจ้าคุณวิเชียร เจ้าอาวาสวัดอินทราราม สุขภาพไม่ค่อยดี ท่านพระครูสาธุกิจจึงรับเป็นอุปัชฌา (ในขณะนั้นพระพิพัฒธรรมคณี) ท่านสอบผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ท่านไม่ยอมเป็นเพราะเห็นแก่ครูบาอาจารย์ จนครูบาอาจารย์สุขภาพไม่ดีท่านจึงรับเป็นอุปัชฌาเป็นปีแรก และท่านก็ไม่ยอมไปเป็นอุปัชฌาที่วัดอื่นนอกจากวัดราชคฤห์ และในช่วงเข้าพรรษาปีนี้ฝนตกเหมือนทุกปี แต่ปีนี้ตอนช่วงเข้าพรรษา ท่านพระครูสาธุกิจเกิดป่วยด้วยโรคเดิมคือปอด เพราะมีอาการไอมาก จนผู้อำนวยการกองวัณโรค น.พ.ทวีศักดิ์ ในขณะนั้นเป็นลูกเสือชาวบ้านเขตธนบุรี รู้จักกับเฮียเซ็งจึงขอให้ท่านช่วยมาดูแล พระครูสาธุกิจบริหารถึงที่วัดราชคฤห์วรวิหาร “เพราะเป็นที่รู้ ๆ กันว่าท่านเป็นพระใจเด็ดมากเมื่อท่านป่วยหนักในประมาณปี พ.ศ. ๒๕๐๕ ท่านอยู่กุฏหลังเก่าเป็นห้องที่อับทึบท่านไอจนเลือดออกมาเป็นกระโถน ๆ ลูกศิษย์พาท่านไปหาหมอที่โรงพยาบาล เมื่อท่านเข้าไปถึงโรงพยาบาลสงฆ์พยาบาลก็จะเข้ามาตรวจเช็คความดันให้ท่าน ท่านเห็นพยาบาลเป็นผู้หญิงท่านไม่ยอมให้ตรวจเช็คสุขภาพ ท่านเดินออกจากโรงพยาบาลพร้อมบอกกับลูกศิษย์ว่าท่านขอกลับไปตายที่วัดดีกว่า ลูกศิษย์ต้องตามท่านออกมากลับวัดเลยเป็นอันว่าครั้งนั้นท่านก็เลยไม่ได้รักษาที่โรงพยาบาลในครั้งนั้น” เหตุนี้เองเฮียเซ็งจึงไปเชิญผู้อำนวยการกองวัณโรคมาช่วยรักษาถึงที่วัด ท่านบอกให้ลูกศิษย์ทำความสะอาดห้องที่ท่านพัก และขอร้องว่าในห้องกรุณาอย่าจุดธูปเทียน เพราะในห้องไม่มีช่องลมระบายนัก จึงทำให้ท่านไอได้อีก และหมอก็ให้ยาแล้วก็กลับไป เมื่อแพทย์และลูกศิษย์ทุกคนกลับไปแล้วท่านก็ไหว้พระหลวงพ่อใหญ่ (ปรางทรมานกาย) ในห้องของท่านและนั่งสมาธิเป็นปกติ เหมือนท่านไม่ได้ป่วยเลย ท่านทำทุกวันจนอาการท่านเป็นปกติ เหมือนท่านปฏิบัติมานานจนเป็นปกติ วันไหนท่านไม่ได้ปฏิบัติก็เหมือนท่านขาดอะไรไปนอกจากในช่วงที่ท่านอยู่ ร.พ.กรุงธนเท่านั้นแหละ เพราะแพทย์ให้ยาพักผ่อนอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ก่อนงานประจำปี พ.ศ. ๒๕๔๒ ลูกศิษย์มาทำบุญและถวายอาหารเพล เมื่อท่านฉันเสร็จท่านก็ให้ลูกศิษย์ทานอาหารพร้อม ๆ กันที่ท่านท่านฉันแล้ว ท่านก็จะไปทำความสะอาดฟัน เมื่อทุกคนทานอาหารกันเสร็จแล้ว ก็จะมานั่งคุยและถามถึงสุขภาพพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณพระพิพัฒนธรรมคณี ที่พึ่งออกจากโรงพยาบาลมา แต่ท่านก็บอกกับลูกศิษย์ว่างานประจำปี ๆ นี้ท่านขอพระแล้วปีนี้ท่านจะไม่เป็นอะไร ทำให้ลูกศิษย์ใจชื้นกันทุกคน แต่ก็ยังเป็นห่วงสุขภาพของท่านเพราะท่านเคยน้ำท่วมปอดมาแล้ว แต่ก็เป็นดังคำพูดท่านบอกกับลูกศิษย์ไว้จริง ๆ งาน ๗ วันประจำปีลอยพระพุทธบาทจำลองผ่านไปท่านก็มีสุขภาพแข็งแรงดี ผิดกับทุกปี เมื่อหมดงานแล้วท่านจะป่วยทุกที เพราะเวลาพักผ่อนของท่านมักไม่ค่อยเพียงพอ เพราะทุกวันท่านจะต้องปฏิบัติกรรมฐานมิได้ขาด แม้แต่วาระสุดท้ายของชีวิต ท่านฉันอาหารเพลแล้วท่านก็ทำสมาธิด้วยท่านอนแล้วละสังขารไม่บอกให้ลูกศิษย์ลูก เพราะแพทย์เคยมาตรวจและบอกให้ไป ร.พ.เพื่อดูดเอาน้ำออกจากปอดจะได้มีอายุยืนนานต่อไปอีก แต่ท่านได้ทำตามคำพูดของท่านว่าท่านจะไม่ย้อนกลับไป ร.พ.อีก ท่านก็ละสังขาร อยู่ที่กุฏิหลังใหม่โดยมีลูกศิษย์อยู่รอบกายของพระเดชพระคุณแต่ท่านก็ไม่มีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยให้เห็นจนวาระสุดท้ายของชีวิต

แมวของท่าน

                ปี พ.ศ. ๒๕๔๒ พระเดชพระคุณมีความเมตตาต่อสัตว์เป็นอันมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แมว เป็นสัตว์ที่อยู่ใกล้พระเดชพระคุณมาเป็นเวลาช้านานแล้ว เพราะช่วงเวลา ๑๖.๐๐ ถึง ๑๗.๐๐ จะเห็นพระรูปหนึ่งสูงอายุเดินนำข้าวคลุกเศษอาหารเดินแจกจ่ายสัตว์ตัวน้อย ๆ วิ่งตามเป็นกลุ่ม เมื่อท่านวางเศษอาหารใส่ในภาชนะ แต่ละที่เป็นกอง ๆ สัตว์น้อยผู้น่ารักก็จะแยกเป็นกลุ่มกินอาหารกันจนครบถ้วนหน้า สัตว์บางตัวอยู่บนกำแพงกันก็จะเรียกเหมียว ๆ สัตว์ตัวน้อยก็จะลงจากกำแพงมากินอาหารข้างล่างกันอย่างอร่อย บางตัวก็ได้กินเล็กน้อยเพราะอ่อนแอกว่าตัวอื่นก็จะได้กินแค่นิดหน่อยเพราะแย่งไม่ค่อยได้ ตัวไหนแข็งแรงกว่าก็ได้กินอาหารมากกว่าตัวอื่นเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก็จะทราบว่าเจ้าอาวาสวัดราชคฤห์ท่านให้อาหารแมวนั้นเอง และท่านทำอยู่เป็นประจำทุกวัน ท่านทำด้วยความเมตตาต่อสัตว์จริง ๆ จนกระทั้งท่านเข้ารับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลกรุงธนท่านก็ยังห่วงของท่าน ถามถึงแมวที่อยู่ที่วัดว่ามีอาหารการกินเป็นอย่างไร ศิษย์ผู้ใกล้ชิดก็จะเรียนให้ท่านทราบว่าไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องอาหารการกินได้จัดให้แมวกินตามเวลาที่พระเดชพระคุณเคยทำมาไม่ขาด จนพระเดชพระคุณออกจากโรงพยาบาลกรุงธนท่านก็บอกกับลูกศิษย์ไว้ว่าจะไม่กลับเข้าโรงพยาบาลกรุงธนนั้นอีกแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และก็เป็นความจริงท่านกลับมาครั้งนี้ท่านกลับมาพักที่กุฏิสร้างใหม่ แต่แมวของท่านเพศผู้และเพศเมีย ลูกศิษย์กลัวว่าแมวจะติดสัตว์จึงจับแมวฉีดยาคุมกำเนิดให้กับแมวเพศเมีย โดยไม่รู้ว่าแมวมีการผสมพันธุ์กับแมวเพศผู้แล้วหรือยัง เมื่อฉีดยาคุมไปได้ประมาณ ๒ เดือน จึงรู้ว่าแมวที่อยู่กับพระเดชพระคุณที่ได้รับการฉีดวัคซีนไปแล้วนั้นท้อง จึงทำให้ลูกศิษย์เป็นห่วงแมวที่ท้อง กลัวจะเกิดอันตรายจะเกิดกับแมวที่ท้อง “สาเหตุว่าสัตว์ที่ถูกฉีดยาคุมกำเนิดแล้วนั้นถ้าแมวติดสัตว์ เมื่อท้องขึ้นมาเมื่อเวลาคลอดแมวจะไม่มีลมเบ่ง เพราะเชิงกานของสัตว์จะถูกบีบด้วยตัวยาและลูกในท้องจะตายและเน่าทำให้แม่แมวเสียชีวิตได้” แต่แม่แมวที่อยู่กับท่านเจ้าคุณกับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อถึงเวลาก็คลอดตามปกติลูกแมว และแม่แมวก็ยังแข็งแรงเป็นปกติ แต่เมื่อท่านละสังขาร แมวเหล่านั้นก็เหมือนหมดที่พึ่ง หรือตรอมใจกันจนเหลือน้อยเต็มที ส่วนตัวสวยหน่อยก็มีคนเอาไปเลี้ยง หรืออยู่กับพระสงฆ์องค์อื่นต่อไป บอกให้ทราบได้ว่าความเมตตาของท่านที่มีต่อสัตว์ทุกตัวนั้นมีมากมาย

                                                                                                                                สาธิต สมวัธน์ ศิษย์